Ludzie i sztandary. T. I
0.00 Średnia ocena—0 Głosów
Gustawa Jarecka (ur. 23 lipca 1908 w Kaliszu, zm. w styczniu 1943 w Warszawie) - polska powieściopisarka. W latach 1925-1931 studiowała na Wydziale Polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Jej debiut literacki nastąpił w roku 1932. Podczas okupacji niemieckiej, od 1940 roku była telefonistką i maszynistką w gminie żydowskiej mieszczącej się w getcie warszawskim. Tam też zginęła. Fragmenty jej powieści ukazywały się w m.in. "Głosie Porannym", "Nowej Kwadrydze"
